Voeding: Wat je eet dan ben je

Als je nou gewoon eens in een restaurant gaat zitten en je kijkt naar de mensen om je heen. Wat valt je dan het meest op als het om voedingspatronen gaat?

Gaat het om snelheid, traagheid, proeven de mensen het eten geeneens of juist wel? Wat weerhoudt iemand om bepaalde ingrediënten juist niet te eten? Hoe drinkt hij of zij erbij, met kleine tuigen of juist om het eten weg te spoelen? Wat zou degene voor de kost doen, wat zegt zijn postuur over hem of haar? Hoe legt hij zijn polsen, armen, beide armen neer op de tafel? Kortom je eet wat je bent of je bent geworden nadat je gegeten hebt. Je levenshouding zegt veel over iemands eetpatroon.

Schildklier probleem:

Zelf ben ik als kind vrij dik geweest, aangezien ik last had van een schildklier probleem.Ik was langzaam, groeide niet hard en was behoorlijk verstrooid. Al het eten dat ik toen at, verbrandde ik vrij langzaam en daarbij uit onvrede met mijn gehele lichamelijke gesteldheid at ik er vrij veel snoep bij. Het werd een vicieuze cirkel en mijn lagen vet namen schrikbarend toe.

In mijn pubertijd at ik juist vrij snel en deed aan sport en mijn schildklier probleem was er niet meer. Blijkbaar was ik daar overheen gegroeid. Ik had een lichaam van een atleet en voelde me onsterfelijk als het gaat om levenslust en mijn zelfvertrouwen steeg naar een hoogtepunt.

Na mijn 35^ste werd mijn buikomvang steeds groter en ik at steeds meer in restaurants, omdat ik meer geld verdiende dan ooit daarvoor. Ik lette niet op voeding en at wat ik gewoon lekker vond. In mijn kindertijd was ik langzaam, maar daar was niks meer van over. Het hoge culinaire gehalte aan voedsel schoof ik gewoon naar binnen en gulzig als ik was bestelde ik daarbij ook nog veel bier en wijn om de boel nog eventjes vol te laten lopen. De buikomvang nam toe, maar mijn zelfvertrouwen nam daarbij drastisch af. Het is een klein voorbeeld en je herkent je daarin misschien.

Je bent wat je eet is voor mij gewoon een wetmatigheid geworden.