Grenzen stellen, grenzen vinden, een taboe?

 Grenzen stellen is een oefening die ik vaak tijdens de groepscoaching doe. In een intake voor een coachgroep  of coachbijeenkomst hoor ik veel vragen.  Opvallend veel klanten hebben moeite om hun eigen grenzen aan te geven. De meerderheid zijn vrouwen. Grenzen stellen doe je niet zomaar. In dit artikel geeft ik je drie stappen.

Het onderliggend probleem waarom je moeite hebt om grenzen te stellen, is vaak het moeilijkst om te ontdekken. Heb je die eenmaal te pakken, dan moet je daarmee aan de slag om uiteindelijk betere grenzen te trekken. Het is geen kunstje. Zodra je eenmaal weet wat het onderliggende probleem is, lost het probleem zich vanzelf op.

Waarom is grenzen stellen een actueel thema?

Grenzen stellen, grenzen vinden, lijkt wel een thema van deze tijd. Er zijn veel rollen nodig om je hoofd overeind te houden. Ga maar na: vriendin, vrouw, moeder, werknemer, dochter, eventueel vrijwilliger, etc… Voor mannen geld dit op een of andere manier in mindere mate. Het lijkt voor mannen wel of de verwachtingen van de direct omgeving minder zijn. Mannen mogen meer focussen als het gaat om werk, geld verdienen. Er wordt minder verwacht als het aankomt op zorgverlening naar kinderen en ouderen toe.

De druk is dus groot en het schakelen tussen deze rollen gaat vaak moeizaam. Zeker als we wat ouder worden. Als moeder of vader heb je te maken met grotere kinderen met vaak ook weer grote problemen. Ouders die ( meer) zorg nodig hebben aangezien de ouderdomskwalen wat vaker voorkomen. Je eigen lichamelijke prestaties nemen af. Dat je eigen leven ook drastisch om moet vanwege een baan die niet uitdagend meer voor je is. Je partner die haar of zijn eigen weg gaat of anderszins.

Niet voor niets zijn mensen extra kwetsbaar tussen 35 en 50 jaar. Heel vaak wordt de midlifecrisis als extern excuus gebruikt. Je hoort de kreet wel eens: “het hoort er nu eenmaal bij”. Niets is minder waar denk ik.Volgens mij kun je er veel zelf doen. Door bijvoorbeeld te accepteren dat je nu eenmaal niet zo sterk meer bent. Of dat je niet ( meer) in staat bent om de juiste keuzes te maken. Volgens mij is dat de helft van het probleem.

Grenzen stellen, hoe doen je dat?

Hoe gaan wij opnieuw grenzen stellen? Hoe gaan we om met onze angsten, onze relaties, onze werkgever, onze maatschappelijk aanzien/status, onze beloftes naar de kinderen. Vooral met onze afspraken van ons zelf? Hoe ga ik mijn nieuwe leven vorm geven? Hoe ontwerp ik mijn leven eigenlijk? Tijd voor wat bezinning met betrekking tot grenzen stellen.

Welke stappen kun jij nemen?

Stap 1.
Accepteer dat grenzen stellen niet helemaal jou ding is, de helft van je probleem is dan al opgelost. Weerstand kost veel tijd en energie. Accepteer dat je niet alles weet. Stel dan vast waar je wel graag ja tegen zegt. Wat voel je als je een volledige ja hebt voor: werk, passies, partner en vrienden.

Stap 2.
Ga dan voelen hoe het voor je is als je iets doet ( van de buitenkant een ja), maar nee voelt. Voel in je lichaam waar het nee zit. Merk je het verschil?Vaak duurt het jaren om er achter te komen waarom een nee veel energie kost. Je weet niet altijd dat je in een nee-houding zit. Je denkt dat dat er bij hoort, omdat iedereen in de zelfde situatie zit. Wat natuurlijk helemaal niet hoeft.

Stap 3.
Hoe is het voor jou bij een nee, een nee te accepteren? wat gebeurt er? Stel dat je een handelingen verricht, met een vriend omgaan waar je eigenlijk helemaal geen zin in heb. In hoeverre kun jij je grenzen stellen, door te zeggen dat je vandaag geen zin hebt. Ben je bang voor een tegengeluid van die vriend? Ben je bang dat hij of zij je dit kwalijk neemt. Dat je niet meer aardig gevonden wordt?

Mocht je toch gaan pleasen tegen je werkgever, vrienden of partner. Wees dan gewoon eerlijk tegen jezelf. Vraag om hulp of laat jouw omgeving eens bevestigen dat je soms wat gespannen reageert op deze situaties. Wie weet kunnen andere mensen je daarbij helpen. Het zijn signalen om jezelf eens goed te onderzoeken. Wacht er dus niet te lang mee om hulp te vragen. Ik weet dat vragen soms best wel moeilijk is. Toch kom je er alleen niet vaak uit.

Eigen voorbeeld: Elke avond moe en chagrijnig.

Zelf had ik in 2001 ook een blinde vlek gehad wat grenzen stellen betreft. Ik vond mezelf best wel een goede verkoper en werkte op een verkoopafdeling van een zakelijk dienstverlener. Toch was ik elke avond moe, chagrijnig en onvoldaan. Ik haalde mijn targets, maar moest er ontiegelijk hard voor werken, vond ik en mijn omgeving overigens ook. Zelf op vakantie ging ik malen om mijn klanten omdat andere collega’s anders met mijn klanten van door gingen. Vanwege de competitieve sfeer. In gesprek met een vriend van me besloot ik het roer om te gooien en ging hulp halen.

Ik kwam erachter dat ik helemaal niet zo’n goede verkoper was, als het leek. De beste verkopers maakte namelijk de minste uren!!Ik kwam ook tot besef dat de cultuur van zo’n verkoopafdeling helemaal niet bij me paste. Ik ging vanaf 2001 een omslag maken door ontslag te nemen. Ik nam een baan die veel beter aansloot bij mij innerlijk ja. Het duurde wel even dat ik de baan kreeg. Sinds 2001 ben ik mensen gaan ondersteunen, iets wat ik graag doe. Sindsdien is mijn leven op dat vlak minder stressvol als daarvoor.

Wil je een reactie geven met betrekking het artikel, zie daarvoor het reactieformulier. Je kunt ook vrijblijvend een afspraak maken onderaan het reactieveld.