Vijf G model in Big Brother

Het vijf G model is een systeem wat ik ooit bij een opleiding tot psycholoog leerde,
maar waar ik in Big Brother gebruik van heb gemaakt. Over Big Brother gesproken.
Via een workshop op mijn werk moest ik de vraag beantwoorden:
Wat is waar aan je zelf?
Wat is niet waar van jezelf? Zeg maar het spelletje: true or dare…

Ik  ga vertellen wat ik op mijn huidige werkplek nog niet verteld heb.
Ik wil wat meer uit mijn comfortzone treden in plaats van een zoete verhaaltjes te vertellen.
Plotseling overviel mij weer de gedachte dat ik in 2001, 111 dagen heb vastgezeten.
Big Brother en vooral waarom. De meeste vragen gingen over. Hoe heb je uitgehouden?
Ik besloot het verhaal te vertellen aan de hand van het vijf g model.
Het vijf g model is het model om weloverwogen gedachten, gevoel en gedrag uit te gaan stellen waar nodig.

Vijf G model

Over het Het vijf G model  heb ik uitvoerig al verteld in een vorig artikel, zie blauwe link in dit artikel

Kort gezegd nog even een herhaling met betrekking tot het vijf G model:

• Uit een gebeurtenis komt een gedachte uit voort.
• Uit een gedachte komt een gevoel te voorschijn.
• Uit het gevoel een keuze van gedrag.
• Uit gedrag een gevolg of consequentie.

De samenstelling van het team was zeer gecalculeerd bij elkaar gebracht door middel een productie team. Verschillende persoonlijkheden, verschillende achtergronden en alle sociale klassen waren in Big Brother geïntegreerd  ( gebeurtenis).  Hoe ga je om met zulke verschillen? Dat was eigenlijk waar het hele spel om draaide, het ging dus om mentaliteit.
Welke gedachten, gevoel en gedrag kies je? In hoeverre laat je angst, verdriet en teleurstelling zien? Welke rol neem jezelf aan, of welke rol laat jij jezelf opdringen? In welke mate vertoon je authentiek gedrag?

Keuzes maken met het vijf g model

Met de stress wat andere mensen over jou gaan vinden ( gevoel), stapte ik in september 2001 het Big Brother huis binnen.
De moeilijkheid lag in de eerste weken, aangezien de nieuwste kandidaten vaak als eerste door de kijkers van Internet en de televisie worden weggestemd. Zelf was ik ervan bewust dat  ik niet de opvallendste, extreemste, succesvolste, populairste van de bewoners zou worden. In die dagen en eigenlijk nog, verscheen ik in een spijkerbroek en t- shirt met een ouderwets brilletje op. De vraag die ik mezelf stelde was: ” Hoe ga ik overleven met het soort mensen, waarbij het ego vaak centraal staat? Met het centraal stellen van je ego bedoel ik dat de buitenkant ( image) enorm wordt uitvergroot.
Vaak ten koste wie je eigenlijk in wezen echt bent! Ik besloot er niet aan mee te doen, wat consequenties heeft.

Hoe te handelen?

Vooraf wist ik wel te weten, hoe ik moest handelen,  maar tijdens twee dagen Big Brother, moest ik wat anders gaan bedenken. De kracht die ik vooral mezelf gaf, dat het allemaal wel goed komt, nam na twee dagen enorm af.
Mijn lichaam vertoonde stressverschijnselen, zoals buikpijn, uitslag op mijn huid, zinnen niet meer achter elkaar uit kunnen spreken. Een bekende  waarschuwing voor mij, dat het echt minder met me zou worden, als ik degene was die ik wenste door was gegaan.”Laat je niet gek maken”, hoorde ik ooit Big Brother Ruud zeggen?

Richten op individuen

Ik koos voor de afwachtende houding die op termijn redelijk succesvol bleek ( ik werd vijfde van de in totaal achttien bewoners). Afwachtend, maar als het even kon, pakte ik wat gesprekken mee waar ik wat meer mezelf kon zijn.  Juist als je je zelf bent komt er een ontspanning tevoorschijn waar je juist wel de woorden kan vinden die je in stressvolle situaties niet kan vinden.
Tevens richtte ik me niet meer op de groep, waar ik nooit tussen kwam, maar op individuen.
Achteraf beschouwd is de groep voor de camera niet altijd interessant. Een gesprek is altijd op termijn spannender om naar te kijken, dan snel in een groep te scoren.

Wat heeft me Big Brother me opgeleverd?

• een beetje geld;
• een paar maanden bekendheid ( wat niet echt leuk was), maar de ervaring daarvan wel meegepakt;
• een nieuwe baan, niet dankzij Big Brother, maar indirect wel ( betere mentaliteit);
• betere keuzes kunnen maken in mijn leven;
• meer zingeving in mijn huidige leven;
• opbouwen van een vaste relatie, wat me voor Big Brother nooit lukte;
• ik kan beter van de kleine dingen genieten;
• minder angstig om zaken bespreekbaar te maken in de groep.

Rene Gude

Kortom, Big Brother bleek een ritueel te zijn, een soort militaire dienst.
Het was niet altijd leuk, maar het was wel een fase waarbij ik daarna in het echte leven steviger in mijn schoenen stond.
Waar vroeger de militaire dienstplicht nodig was, om een aantal mannen in het gareel te houden,
was Big Brother voor mij het systeem om in moeilijke situaties het hoofd altijd boven water te houden.

Mede dankzij het vijf G model.

Ik hou het voorlopig hierbij.
Mocht je willen reageren op deze post met speciale aandacht voor het vijf G model,
laat dan wat weten, stel een reactie altijd op prijs.

In september 2014 zag ik het laatste interview met Rene Gude en  Mathijs van Nieuwkerk.
Rene Gude verteld dat hij in een bijna terminale periode is beland.

Over het vijf G model gesproken, dit filmpje over de naderende dood kan, heeft op mij indruk gemaakt:
Kijken dus

Groeten,

Leo