Veerkracht, vitaliteit en vertrouwen.

Een aantal jaren geleden heb ik twee boeken gelezen, “Deep Change” en “Change de World”. De schrijver is Robbert Quinn. Geweldige boeken over veerkracht, vitaliteit en vertrouwen.

Hij sprak over diepgaande veranderingen in persoonlijke groei en ontwikkeling. Stel dat je in een organisatie zit met verschillende processen. Jaren ging dat bij je goed, je deed je best en vergaderde mee over belangrijke besluiten.

Naast je baan doe je wat aan sport en sociale contacten. Iets in jezelf begon zomaar op te borrelen. Je weet niet meer precies hoe het komt. Door een televisieprogramma, tijdschrift, gesprek met een collega of vakantievriend. Je leven begint een andere wending te nemen. Wat je nu doet wordt minder leuk. Hoe nu verder zijn belangrijke vragen waar je niet vanzelf antwoord op kan geven.

Je doet een cursus, yoga, meditatie, psychologie, iets op persoonlijk groei getint. Je baan behoud je uit gemakzucht. De hypotheek moet toch betaald worden! Kortom je werk en je vriendenkring bestaan nog uit dezelfde mensen. Ergens voel je je verscheurd tot twee werelden. De ene wereld van de zekerheid met zijn zekerheidsduiveltjes. De andere wereld waar je mag zijn wie je bent, zonder voorwaarden, maar waar nog geen beroep direct zichtbaar is.

Je bent volgens Quinn nog niet bereid om de boot van de boei los te maken in de woeste zee. De zee die je boot kapot kan maken, tenzij je de boot van de boei doorsnijdt. Of te wel je bent nog niet bereid je controle over je huidige leven te verliezen. Voor een ander rijker en onzekerder leven. Angst voert nog steeds de boventoon.

Metafoor van de boot en de boei

Je durft nog niet te vertrouwen op je eigen veerkracht, vitaliteit en vertrouwen. Waar je systeem, lichaam/geest langzamerhand naar verlangt. Je huidige waarden houden je behoorlijk tegen: status, verantwoordelijkheden gezin en loyaliteit. Je zegt tegen jezelf dat je niet anders kan. Zo ben ik nu eenmaal en zet jezelf vast in je overtuigingen.

Ik vind deze metafoor een geweldige vondst. De boot met de boei op een wilde zee.  De boot kan alleen gered worden door het touw van de boei door te snijden. Doe je dat niet, dan ga je eigen ondergang tegemoet. Misschien niet financieel, maar spiritueel (als ik dat woord nog maar gebruiken). Mensen zoals Ghandi, Boeddha, Jezus, Mandela, Martin Luther King hebben die boei doorgesneden. Ze zijn met de boot de woeste zee opgegaan, zonder toekomst en de ballast uit het verleden.

Misschien is deze laatste stap voor 99,7% van de mensheid wel een te grote stap. In ieder geval voor mij wel.

Ook Quinn is van mening dat de meeste mensen oogkleppen ophouden. Je komt thuis en klaagt over de afgelopen dag. Je voelt je machteloos, slap, uitzichtloos en ziet weinig perspectief.  Je leven is een risicoloos bestaan.
Het werkwoord “overleven” is misschien een iets te aangedikt woord. je zult het maar ermee moeten doen.  Behalve  natuurlijk als je twee weken vakantie hebt 🙂

Een tweede optie die ook enigszins gecontroleerd is, maar al wat meer ruimte laat is de achterdeur methode.

Je behoudt je baan, maar investeert op termijn in je toekomst. Ooit weet jij dat de baan die je nu doet, saai wordt of ophoudt te bestaan. Ook jij weet dat er aan je dienstverband op een of andere manier een einde komt. Misschien wel door je interne motivatie, zoals boven beschreven. Maar vaak ook door je werkgever die jou er gewoon uitkiepert. Misschien leidt dat wel tot je uiteindelijke redding!

Veerkracht, vitaliteit en vertrouwen

De tweede manier is ook gecontroleerd. Echter nu neem je tenminste nog de verantwoordelijkheid voor verandering en groei. Deze weg heb ik zelf een aantal jaren ingeslagen en is de middenweg. Deze weg is die zeker niet optimaal. Ook ik vind mijn huis en hypotheek nogal belangrijk. Ik voel me zeer verantwoordelijk voor mijn gezin. Mijn vaste inkomsten van een paar dagen per week geeft me die “schijnbare” zekerheid. Het leven die waar controle nog een rol speelt. Toch is er al veel veranderd en ben daar eigenlijk best wel tevreden mee. Alles is eindig ook je baan. Dat helpt jou met het acceptatieproces van verandering en ontwikkeling die er nu eenmaal bij horen. Deze gedachte kan heel verhelderend zijn.

Dingen doen die je bijna voor onmogelijkheid hebt gehouden. Dat het ook gewoon soms lukt met enige oefening en begeleiding, is gewoon kicken!
Je voelt de veerkracht door je lichaam gaan. Je bent vitaler en je vertrouwen om te bewegen in een minder gestructureerd bestaan,  is alleen nog maar toegenomen.

Heb jij ook veranderingen doorgemaakt. Of ben je juist angstig om een ontwikkeling door te maken? Misschien dat je gewoon een verhaal wilt vertellen, of een opmerking plaatsen op deze blogpost. Een reactie is altijd leuk om te ontvangen. Je kunt ook een like geven via Facebook of LinkedIn.